Τετρακις εις θανατον 

Τα ξημερώματα της 10 Απριλίου 1965, η «δηλητηριάστρια της Μάνης» θα γραφτεί στην ιστορία ως η πρώτη Ελληνίδα serial killer και θα εκτελεστεί στο Γουδί στις 05.30 το πρωί . Η Αικατερίνη Δημητρέα θα γίνει γνωστή σε όλον τον κόσμο για τα στυγερά εγκλήματά της . Η «δράκαινα της Μάνης» σκότωσε με παραθείο 4 συγγενείς της, ανάμεσά τους και τον 5χρονο ανιψιό της, ενώ είχε σκοπό να ξεκληρίσει όλο το χωριό με δηλητήριο που θα έβαζε μέσα σε κόλλυβα.

Έχοντας μελετήσει τη ζωή και τα εγκλήματα των μεγαλύτερων serial killer ήμουν από εκείνους που ήδη γνώριζα την περίπτωση της Αικατερίνης Δημητρέα μέσα από τα άρθρα επομένως κρατώντας στα χέρια μου αυτό το βιβλίο ήδη μου ήταν γνωστή η πρωτοφανής υπόθεση ,η οποία διαδραματίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 60 και μονοπωλούσε τα δημοσιεύματα του τοπικού αλλά και του αθηναϊκού τύπου.

Ο συγγραφέας του βιβλίου έχοντας ζήσει στα εφηβικά του χρόνια τα πραγματικά γεγονότα που συντελέστηκαν στη Μάνη με όχημα τη μυθοπλασία  αλλά και την αληθινή ιστορία αυτής της γυναίκας παραδίδει σε όλους εμάς ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα για την πρώτη γυναίκα serial killer της Ελλάδας.

Ο κύριος Παναγιώτης Γιαννουλέας δεν κάνει απλά μία δημοσιογραφική καταγραφή των εγκλημάτων αλλά μέσα από τη μυθιστορηματική μορφή παρουσιάζει τη ζωή, τις σκέψεις αλλά και όλα όσα οδήγησαν την Αικατερίνη Δημητρέα να προβεί στις άνομες και νοσηρές πράξεις της.

Το βιβλίο ξεκίνα με μια γυναίκα που βρίσκεται στη φυλακή περιμένοντας καρτερικά το θάνατό της και με αφορμή την επίσκεψη του ιερέα ανατρέχει σε όλα αυτά που καθόρισαν τις πράξεις της Αικατερίνης και την οδήγησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα ξεκινώντας την αναδρομή από τα χρόνια της κατοχής.

Ο συγγραφέας του βιβλίου παρουσιάζει με κάθε αληθοφάνεια, απόλυτο ρεαλισμό και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τα γεγονότα που εξελίχθηκαν σε ένα χωριό της Μάνης αφιερώνοντας το βιβλίο του στην μνήμη των θυμάτων αυτής της γυναίκας.

Έχω μία ιδιαίτερη αδυναμία σε τέτοιου είδους βιβλία καθώς πάνω από την περιγραφή της ιστορίας βρίσκεται το θεμελιώδες ερώτημα τί οδηγεί έναν άνθρωπο στο έγκλημα ,τι ρόλο παίζουν οι συνθήκες της ζωής του και πόσο καταλυτικά μπορούν να σταθούν κάποια συγκεκριμένα γεγονότα για την ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου τα οποία θα οδηγήσουν σε παραβατικές πράξεις και πολύ περισσότερο στο έγκλημα.

Αρκετό ενδιαφέρον ωστόσο παρουσιάζει το τέλος του βιβλίου με τα δύο επίμετρα του συγγραφέα,  το πρώτο που αφορά στο τι στάθηκε η αφορμή να έρθει στα χέρια μας αυτό το βιβλίο και το δεύτερο να αναφέρεται στην θανατική ποινή στην Ελλάδα καθώς και άρθρα από εφημερίδες εκείνης της εποχής.

Εδώ να πω ότι είμαι από τους ανθρώπους που είμαι φυσικά αντίθετη στη θανατική ποινή όχι μόνο επειδή καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά επειδή πολλές φορές , λόγω της δικαστικής πλάνης και του ανθρώπινου λάθους, πολλά αθώα θύματα έχουν οδηγηθεί στον θάνατο.

Ήταν 5:30 πρωινή της 10ης Απριλίου του 1965 όταν 12 όπλα εκπυρσοκρότησαν ταυτόχρονα και έξι σφαίρες καρφώθηκαν στο κορμί της γυναίκας που είχε βυθίσει στο πένθος ένα ολόκληρο χωριό.

Δευτερόλεπτα αργότερα ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος πλησιάζει το πεσμένο σώμα δίνοντας όχι μόνο τη χαριστική βολή αλλά γράφοντας και τον επίλογο της τραγικής ιστορίας της δηλητηριάστριας η οποία ήταν η τελευταία γυναίκα που εκτελέστηκε στην Ελλάδα.

Ο συγγραφέας του βιβλίου δεν χρειάστηκε να κάνει ιδιαίτερη έρευνα καθώς ήταν από αυτούς που έζησαν ο ίδιος αλλά και η οικογένειά του τα γεγονότα στην πρώτη γραμμή και μετά από πάρα πολλές δεκαετίες μέσα από ένα εκπληκτικό βιβλίο παρουσιάζει σε όλους εμάς τα στυγερά εγκλήματα μιας υπόθεσης που συγκλόνισε την Ελλάδα.