Ευθυμία Δεσποτάκη «Μέσα από το γυαλί, και άλλες ιστορίες από ημιτελείς Στροφές», εκδόσεις Κύφαντα

Η συλλογή διηγημάτων Μέσα από το γυαλί, και άλλες ιστορίες από ημιτελείς Στροφές της Ευθυμίας Δεσποτάκη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κύφαντα. Το εικαστικό του εξωφύλλου ανήκει στον Νέστορα Παπατριανταφύλλου. Είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Χίμαιρες» την οποία επιμελείται ο Ανδρέας Μιχαληλίδης.

Η συγγραφέας Ευθυμία Δεσποτάκη δημιουργεί τον δικό της φανταστικό κόσμο. Τους δικούς της φανταστικούς κόσμους για την ακρίβεια τους οποίους μοιράζεται με τους αναγνώστες. Δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι χάρτες των φανταστικών κόσμων. Την ευθύνη σχεδιασμού και απόδοσης έχει ο Γιώργος Παούρης.

Η θεματική της συγγραφέως αντλείται ασφαλώς από τη λογοτεχνία του φανταστικού. Όπως έχει ειπωθεί, η λογοτεχνία του φανταστικού με όλα τα είδη και τα υποείδη της έχει ως βάση της τον άνθρωπο. Την ίδια του την ύπαρξη. Με το προαιώνιο ερώτημα: Ποιος είμαι, από πού έχω έρθει και πού θα πάω. Πάνω σε αυτό το ερώτημα έχει τελικά χτιστεί το είδος.

Στα της συλλογής: Χωρίζεται σε επτά ενότητες, σε επτά στροφές κατά τη συγγραφέα: Μια στροφή μ’ όλες τις χάρες του κόσμου, Μια στροφή μέσα απ’ το γυαλί, Μια στροφή με πολλά ποτάμια σε ένα Δέλτα, Μια στροφή μ’ όσους ξεχνούνται, διαβάζοντας το βιβλίο των συμβάντων, Μια στροφή μ’ ελλανικές ιστορίες. Μια στροφή με μεγάλες απάτες. Μια στροφή μ’ όσους πορεύονται, ξεστρατίζοντας από τη δημοσιά.

Είκοσι τρεις ιστορίες με μάγους, πραγματευτές, βασιλιάδες και πριγκίπισσες. Τόποι μακρινοί, φανταστικοί, ονειρικοί , όπου οι Νεκροί παίζουν τον πιο ζωντανό ρόλο σε κάποιες ιστορίες και οι ζωντανοί απλώς τους ακολουθούν. Χορευτές και ιερείς, προσκυνητές και σάτυροι, μαγείρισσες και πανδοχείς, ερωτευμένοι και στιγματισμένοι από το πεπρωμένο.

Μπορούν να διαβαστούν και ως αυτόνομες μικρές ιστορίες και ως υποσύνολα των επτά στροφών. Ο αναγνώστης μπορεί να κάνει την επιλογή του χωρίς να προβληματιστεί.

Η γραφή της Ευθυμίας Δεσποτάκη είναι στρωτή, έχοντας τη θεατρικότητα του λόγου του παραμυθιού. Χωρίς βέβαια να έχει στοιχεία παραμυθιού. Το παραμύθι, η δομή του και οι σκοποί του απέχουν παρασάγγας από αυτούς της μυθοπλασίας.

Επανερχόμενος στη γραφή της Ευθυμίας Δεσποτάκη, ενυπάρχει έντονα μια φεμινιστική διάθεση, χωρίς αυτή να υπερκαλύπτει το ύφος. Άλλωστε η λογοτεχνία, η μαγεία της λογοτεχνίας, είναι να προβάλλει φλέγοντα ζητήματα μέσα από το πλέξιμο αλήθειας και επινόησης, δεν είναι ένα ευθύ κατηγορώ. Για αυτά υπάρχουν οι πύρινοι λόγοι ρητόρων. Μέσα λοιπόν από τη γυναικεία ματιά, τη «γυναικεία» γραφή πλάθονται οι χαρακτήρες με τις γυναικείες μορφές να κυριαρχούν στα λάθη και τα πάθη. Να κυνηγούν και να κυνηγιούνται, να νικούν και να νικιούνται, να αγαπούν και να αγαπιόνται.

Μια συλλογή που μπορεί να διαβαστεί από τους λάτρεις της λογοτεχνίας του φανταστικού όπως ασφαλώς και από τους μη φανατικούς του είδους. Κάθε καλογραμμένο κείμενο έχει ασφαλώς την αναγνωστική του αξία.

Μεταφέρω από το οπισθόφυλλο:

Είκοσι τρεις ιστορίες φαντασίας. Τρεις πρόλογοι. Έξι εισαγωγές. Έξι χάρτες. Ένα επίμετρο. Εφτά Στροφές. Ψηφίδες μιας μεγάλης εικόνας, εικόνας συμπαντικής, που χτίζει μια συγγραφέας στο μυαλό της. Κάποιες φορές, καταφέρνει να παρουσιάσει ένα μέρος της εικόνας, πλήρες και κατανοητό. Άλλες φορές, έχει μόνο μικρά κομμάτια, αποσπάσματα και σπαράγματα, λαμπρά κοσμημένα με χρυσό και λάπις λάζουλι. Στο τέλος, είτε δεις το σύνολο και το κατανοήσεις είτε μείνεις στα επιμέρους θαύματά του, ένα θα είναι το σίγουρο, το σαφές συμπέρασμα: “Οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν αυτό που θα τους χαρίσει γαλήνη. Κάποιες φορές το βρίσκουν. Κάποιες άλλες όχι. Κι ούτε το ένα ούτε το άλλο τους εμποδίζει να ζουν”